Anne Veenstra-Posthumus, in ons dorp vooral bekend als Anne P., is en was in Rottevalle een begrip. Dit monument aan de Brouwersgrêft 5 is ruim dertig jaar in het bezit van Anne P. geweest. Na haar overlijden in 2013 hebben wij in april 2014 het huisje gekocht en verbouwd tot wat het nu is.

(Anne Veenstra-Posthumus, geboren op 1 november 1927 aan de Langewyk in Rottevalle, getrouwd geweest met Roelof Veenstra en overleden op 27 augustus 2013)

Anne P., een begrip in Rottevalle. Omdat zij vroeger op de ULO met nog vier andere Annes in de klas zat, werd ze Anne P. genoemd. Deze naam is altijd gebleven. Bezoekers van buiten Rottevalle die Anne P. wilden bezoeken, vroegen in het dorp waar Anne P. woonde, onwetend van haar echte naam.

Hoewel ze nooit in het huisje aan de Brouwersgrêft heeft gewoond, bezat ze het ruim dertig jaar. Het huisje werd door haar gebruikt als atelier/hobbyruimte. Anne P. hield van 'fröbelen' en met dat woord doen we haar ongetwijfeld tekort. Van het drogen van strobloemen tot macramé en het maken van allerhande wenskaarten tot het maken van wanddecoraties en bloemstukjes. Vele Rottevalsters hebben bij Anne P. 'les' gehad in de verschillende technieken. Meer dan dertig jaar is Anne P. verbonden geweest aan de christelijke basisschool in het dorp. Hier werden zogenoemde 'keuzecursussen' georganiseerd voor kinderen vanaf groep 4. Een van deze keuzecursussen was steevast: knutselen bij Anne P. Niet ieder kind zal altijd hiervoor hebben ingetekend, omdat het zo graag wilde knutselen. Nee, het feit dat je daarvoor naar dat bijzondere huisje aan de Brouwersgrêft moest, dát was de reden. En... niet te vergeten, het dropje, waarop halverwege de middag werd getrakteerd...

Wij 'kennen' Anne P. van de lagere schooltijd van onze kinderen. Suzanne was een regelmatige bezoeker bij Anne P. Omdat ik haar daar als meisje van 7 jaar bracht, zag ik het minihuisje van binnen. Eerst moest je achterom door de achterdeur, bukken, weer bukken en nog eens bukken. In elk deurkozijn hingen rode lintjes, zodat je gewaarschuwd was. In mijn beleving moesten we door allemaal nauwe gangetjes naar de woonkamer. En daar zat Anne P. dan, vóór de schouw, achter de grote tafel. Op deze schouw stond altijd het potje met dropjes, aldus Suzanne. Anne P. nam geen blad voor de mond. Alles werd besproken met het kleine grut, maar ze liet onderwerpen nooit zwaar worden. Ze was oprecht geïnteresseerd in ieder kind en deze ontmoetingen hielden haar geest jong. Zo kwam Suzanne eens thuis met het verhaal dat Anne P. geen borst meer had. "Ze heeft daar nu wat anders in zitten..." voor het kind was daarmee de kous af.

Als secretaris van Dorpsbelang heb ik, Yvette, in 2012 een aantal gesprekken met Anne P. gevoerd. Zij voelde zich al langere tijd niet goed en het huisje aan de Brouwersgrêft werd haar wat teveel. Onder haar voorwaarden wilde ze het wel verkopen: het huisje moest intact blijven en ze zou het graag als museum ingericht willen zien. Als voorbeeld noemde ze het themapark De Spitkeet in Harkema (zie ook Kunst en Cultuur). Ze vond het belangrijk dat de huidige generatie zou weten onder welke omstandigheden vroeger geleefd werd. Ze had ook nog heel veel oude spullen die ze aan dit doel wilde schenken. Het leverde prachtige gesprekken op. Toen ik haar na een half jaar moest meedelen dat Dorpsbelang, na lang wikken en wegen, van de koop afzag, viel haar dat bijzonder tegen van Dorpsbelang.

Eerlijk en recht door zee, het hart op de tong en optimistisch en vrolijk van aard. Anne P. was vroeg weduwe. Toen ze begin 30 was, verloor ze haar man en bleef ze achter met drie kleine kinderen (7, 5 en 2 jaar).  Ze heeft zware tijden gekend en toch bleef ze altijd overeind.

Dit huisje, dat is voor Rottevalle het huisje van Anne P. Ook al is het dan geen museum geworden, wij denken dat ze het prachtig gevonden zou hebben, zo authentiek als we het huisje hebben gehouden. Daarom hebben we ook besloten haar naam aan dit vakantiehuisje te verbinden: 't Stee fan Anne P.